Frank is 56 jaar, getrouwd en trotse vader van twee mooie dochters, is eigenaar van een glaszettersbedrijf en een levensgenieter. Als hij begin april 2016 met zijn wielrenclub een tochtje maakt wordt hij aangereden door een dronken automobilist die op de verkeerde weghelft terechtkomt. Frank breekt zijn been, een enkel, 8 ribben en zijn kaak. Hij heeft vele verwondingen aan zijn lichaam, heeft een klaplong en is direct in coma. Zijn vrouw en dochters krijgen te horen dat het er ernstig uitziet, maar dat er nog niets gezegd kan worden over mogelijk herstel, behalve dat het lang kan gaan duren.
Frank wordt direct geopereerd, heeft voortdurend koorts en komt niet bij bewustzijn. Hij verkeert in een niet-responsieve toestand. De behandelend artsen geven steeds aan dat het nog te vroeg is om conclusies te trekken. Na 14 dagen kan hij naar een ‘gewone’ ziekenhuisafdeling, waar weinig kennis blijkt te zijn over patiënten met bewustzijnsverlies/coma.
De familie wil graag dat er actief wordt behandeld om hem bij bewustzijn te krijgen, maar kan geen plek vinden in Nederland waar dat gebeurt. Uiteindelijk gaat hij ruim 7 weken later naar België, waar in een revalidatiecentrum volwassenen met bewustzijnsverlies actief worden behandeld. Helaas heeft Frank een aantal keer hoge koorts en last van infecties aan zijn luchtwegen, waardoor het programma een paar keer onderbroken wordt voor een ziekenhuisopname. Bij de laatste ziekenhuisopname geven de artsen aan dat ze een volgende keer weinig meer voor hem kunnen doen. Frank word resistent voor antibiotica en de kans is groot dat hij overlijdt aan de infecties en koorts. De familie besluit om Frank naar huis te halen en verbouwt zijn kantoor tot ‘ziekenkamer’.
Na een verblijf van 7 weken en 2 dagen in België gaat Frank naar huis, in slechte conditie, maar eenmaal thuis lijkt Frank soms minimale tekenen van bewustzijn te tonen. Hij kan die echter maar af en toe laten zien en de conditie blijft slecht. Na een nieuwe beoordeling door medewerkers van de onderzoeksgroep Niemand tussen Wal en Schip is de conclusie dat er vrijwel geen kans meer is dat het bewustzijn terugkeert. In overleg met de huisarts wordt uiteindelijk gekozen voor het staken van alle behandelingen, inclusief het toedienen van voeding en vocht. Voordat dat ingezet kan worden verslechtert de conditie van Frank aanzienlijk en binnen 2 dagen overlijdt hij aan de gevolgen van een ernstige luchtweginfectie, 6 maanden en 10 dagen na het noodlottige ongeval.