Een van de meest indrukwekkende situaties waar specialisten ouderengeneeskunde mee geconfronteerd kunnen worden, is die waar patiënten na ernstig hersenletsel niet of nauwelijks meer bij bewustzijn komen. Of die waar wel bewustzijn is, maar waar nauwelijks motoriek is om te communiceren. Bij deze vaak jonge doelgroepen is wereldwijd nog weinig bekend over de langetermijnproblematiek in verpleeghuizen, terwijl juist daar de dilemma’s in behandeling en zorg het meest prangend zijn.
Een nieuwe onderzoeksgroep gaat vanuit het specialisme ouderengeneeskunde licht werpen op die black box. De donkere en vaak vergeten kant van het succes van de moderne geneeskunde. In deze bijdrage wordt na een beschrijving van de historische context opgeroepen tot verhoogde waakzaamheid om een kwetsbare doelgroep niet tussen wal en schip te laten vallen.